15 آوریل 2024 - یک مطالعه ی اخیر نشان داده است که میانگین A1c و مدت زمان دیابت بالاتر از عوامل مهم در خطر ابتلا به پلی نوروپاتی متقارن دیستال (DSPN) هستند.

این نتایج حاصل از مطالعه ی پیامد برنامه ی پیشگیری از دیابت است که در ژورنال Diabetes Care منتشر شده است.

پلی نوروپاتی متقارن دیستال (DSPN) یک عارضه شایع مرتبط با دیابت است که با آسیب به اعصاب محیطی مشخص می گردد و منجر به نقص حسی، درد و اختلال در عملکرد حرکتی می شود. شیوعDSPN  در بین افراد مبتلا به دیابت به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است، اما تأثیر عوامل مختلف بر وقوع آن همچنان تحت بررسی است.

برای پر کردن این شکاف دانش، Christine G. Lee و همکارانش از مؤسسه ملی دیابت و بیماری‌های گوارشی و کلیوی، در مؤسسه ملی بهداشت در Bethesda، به ارزیابی پلی نوروپاتی متقارن دیستال با وضعیت دیابت یا مدت ابتلا به دیابت در گروه‌های درمانی برنامه پیشگیری از دیابت (DPP)، و قرار گرفتن در معرض گلایسمیک تجمعی تقریباً در طی 21 سال پس از تصادفی سازی برنامه پیشگیری از دیابت، پرداختند.

برنامه پیشگیری از دیابت شامل 3234 بزرگسال بالای 25 سال در معرض خطر بالای دیابت بود. آنها به طور تصادفی در گروه اصلاح سختگیرانه ی سبک زندگی (ILS)، متفورمین، یا مداخله دارونما برای پیشگیری از دیابت تقسیم شدند. پس از پایان DPP، 2779 نفر به مطالعه ی نتایج برنامه پیشگیری از دیابت(DPPOS) پیوستند. درمان با متفورمین به صورت برچسب باز ادامه یافت، دارونما متوقف شد، اصلاح سختگیرانه ی سبک زندگی در قالب کلاس های گروهی شش ماهه ارائه شد، و به همه شرکت کنندگان کلاس های سه ماهه سبک زندگی ارائه شد. در سال هفدهم از مطالعه ی DPPOS، علائم و نشانه‌های پلی نوروپاتی متقارن دیستال در 1792 شرکت‌کننده بررسی شد. برای ارزیابی ارتباط پلی نوروپاتی متقارن دیستال با گروه درمان، وضعیت دیابت/ مدت، و قرار گرفتن در معرض گلایسمیک تجمعی از مدل‌های رگرسیون لجستیک چند متغیره استفاده شد.

این مطالعه به یافته های زیر منجر شد:

•  در سال 21ام پس از تصادفی سازی در برنامه پیشگیری از دیابت، 66درصد افراد به دیابت مبتلا بودند. شیوع DSPN بر اساس تخصیص اولیه درمان DPP تفاوتی نداشت(ILS21.5%، متفورمین 21.5٪، و دارونما 21.9٪)

•  بین تخصیص درمان به ILS و سن درپلی نوروپاتی متقارن دیستال تعامل معنی‌داری وجود داشت.

•  درسال هفدهم مطالعه ی DPPOS، نسبت شانس برای پلی نوروپاتی متقارن دیستال در مقایسه ی اصلاح سختگیرانه ی سبک زندگی با دارونما، با افزایش فواصل سنی 5 ساله، 17.4 درصد کمتر بود.

•  شیوع پلی نوروپاتی متقارن دیستال برای افراد در معرض خطر دیابت (19.6%) در مقایسه با افراد مبتلا به دیابت (22.7%) کمی کمتر بود و با طول مدت دیابت طولانی تر و HbA1c با وزن دهی زمانی مرتبط بود.

در نتیجه، احتمال پلی نوروپاتی متقارن دیستال در بین گروه‌های درمان در برنامه ی پیشگیری از دیابت مشابه بود، در حالی که برای افراد مبتلا به دیابت، قرار گرفتن در معرض گلایسمیک تجمعی بالاتر و مدت طولانی‌تر دیابت، بیشتر بود. برای افراد مسن،ILS  ممکن است مزایای بلندمدتی برای پلی نوروپاتی متقارن دیستال داشته باشد.

بینش مطالعاتی مانندDPP ، راهنمایی ارزشمندی برای متخصصان مراقبت های بهداشتی در اجرای استراتژی هایی برای کاهش یا جلوگیری از خطر DSPN در افراد مبتلا به پیش دیابت یا دیابت ارائه می دهد.

محققان نوشتند: «تغییر شیوه زندگی، تشخیص زودهنگام و کنترل بهینه قند خون در مدیریت عوارض نوروپاتیک مرتبط با دیابت بسیار مهم است».

منبع:

https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/dspn-risk-higher-in-patients-with-longer-diabetes-duration-higher-a1c-insights-from-diabetes-prevention-program-127131